طبق روايات دجال در غروب همان روزي كه صيحه آسماني جبرئيل بلند مي شود و مي گويد حق با علي و اولاد علي است با صداي بلند فرياد مي زند بطوريكه همه جن و انس صداي او را مي شنوند و مي گويد، اي دوستان من به سوي من آييد كه من همان كسي هستم كه شما را خلق كردم منم آن پروردگار شما و بر همه امور قادر و توانا هستم و همين امر باعث مي شود گروهي در شك و ترديد گرفتار شوند (بحارالانوار ج13 / ص483). گفته شده اكثر پيروان دجال از طايفه يهود و زنان و اعراب تشكيل مي شود (بحارالانوار ج13 / ص485). شيعه معتقد است كه دجال يك شخصيت حقيقي و يهودي مي باشد كه پيروان او ناصبي هستند. اهل سنت مي گويد دجال آمده است و اكنون در مصر زندگي مي كند و اسمش (عبدا...ابن ساعد) مي باشد. در بحارالانوار آمده كه در شهر شام بالاي تلي بنام تل افيق در حالي  كه سه ساعت از روز جمعه گذشته دجال به دست كسي كه مسيح بن مريم پشت سرش نماز مي گذارد كشته مي شود و در روايتي ديگر اين است كه دجال در كوه دخان به دست حضرت عيسي(ع) كشته مي شود (بحارالانوار ج13 / ص481،482). برخي مفسرين بر اين عقيده اند كه دجال يك شخصيت معين نبوده بلكه يك جريان فرهنگي- اقتصادي- سياسي ضد توحيد و دين مي باشد كه تمدن غرب بابدست آوردن فن آوري صنعتي و پيشرفت در زمينه هاي فيزيك فضايي و بيوشيمي و شاخه هاي ديگر علم، اذهان سطحي نگر وساده انديش بشر را مسحور و مرعوب خود ساخته و بر شدت آن مي افزايد. غرب با استفاده از رسانه ها و شبكه هاي عظيم (صوتي - تصويري - مطبوعاتي) شروع به ترويج فساد با پخش موسيقي هاي شيطاني از شيطان پرستهايي كه اكنون درآمريكا و ديگر نقاط جهان زندگي مي كنند و با نشان دادن اين موضوع كه مسلمانان انسانهايي هستند كه عاشق خونريزي و تروريسم هستند و غيره خود را منجي و نجات دهنده بشر معرفي مي كنند و با تزريق اينگونه افكار به تمامي جوامع بشري ظهور دجال را اثبات كرده اند. اما در مورد زمان خروج دجال، علي(ع) فرموده اند: دجال زماني خروج مي كند كه اتفاقات زير رخ دهد (بحارالانوار ج52/ ص193). مردم نماز را ترك كنند. امانتها ضايع مي گردد. دروغ گفتن حلال مي گردد. ربا يكي از كارهاي عادي و معمولي مردم مي گردد. رشوه خواري. ساختن ساختمانهاي محكم. فروختن دين به دنيا. كم عقلان برسركار مي آيند. زنان در كارهاي سياسي اجتماعي مورد مشورت قرار مي گيرند. قطع صله ارحام مي كنند و ازخويشاوندان فاصله مي گيرند. دركارهاي زندگي ازهوي و هوس پيروي مي كنند. در كشتار و خونريزي بي باك و جسور مي گردند. بردباري و حلم را به حساب ضعف و ناتواني مي گذارند. ظلم و زورگويي را مايه فخرخود قرار مي دهند. حاكمان آن زمان فاسقان و گنهكاران اند. وزيران دولتها از ستمكارانند. خيانتكاران زياد مي شوند.

نظرات شما عزیزان: